رفیع زاده

نمی دانم چرا انسان اینگونه رفتار می کند!!!

حتما باید هواپیما سقوط کند و مادران و پدرانی داغ دار شوند تا متوجه شویم و جلوی پرواز آن را بگیریم؟؟؟؟

حتما باید مادری بین چرخ های اتوبوسی داخل خط ویژه جان خود را از دست بدهد و چشمان فرزندانش خون گریه کنند تا به فکر کنترل وضعیت نا به سامان اتوبوس ها بیوفتیم؟

حتما باید برای اتوبوس هایی که 200 نفر را در خود جای می دهند اتفاقی بیوفتد تا به فکر کنترل ظرفیت آن ها باشیم؟

بله!!!!شاید این صحبت ها در این وبلاگ به گوش مسئولی نرسد و تاثیری در امور جامعه نداشته باشد اما مطمئنم این نوشته توسط چشمانی دیده می شود که صاحبان آن ها در آینده حداقل تبدیل می شوند به تصمیم گیرانی در حوزه کاری خود، و چ سخنی تاثیر گذار تر از در دل یک دوست؟؟؟

به عنوان دوست کوچکت نظرم را می نویسم که فقط کافی است فراموش نکنیم که همه جزء مردمیم حتی اگر به سبب داشتن ماشین های میلیونی دیگر نیاز به سوار شدن اتوبوس های شلوغ و گرم را نداشته باشیم!

نباید فراموش کنیم همه جزئی از مردمیم!!!