یزدانی

روزی رییس جمهور سابق امریکا، «کالوین کولیج»، تعدادی از دوستان محل زادگاهش را برای نهار به کاخ سفید دعوت کرد. مهمان‌ها نگران بودند که چطور آداب غذا خوردن را به جا آورند. سرانجام تصمیم گرفتند هر کاری که رییس جمهور انجام داد، آن‌ها هم به تقلید از او همان کار را انجام دهند.

همه چیز به خوبی پیش می‌رفت تا این که زمان صرف چای رسید. رییس جمهور چای خود را در نعلبکی ریخت. دوستان هم همین کار را کردند. رییس جمهور مقداری شکر به چای اضافه کرد، دوستانش نیز چنین کردند. رییس جمهور روی صندلی خم شد و نعلبکی را روی زمین جلوی گربه‌اش گذاشت...

نکته: ما نباید مانند والدین، برادر، خواهر و یا حتی دوستانمان باشیم، مگر این‌که او همان کسی باشد که ما می‌خواهیم باشیم. شاید ما رنگ چشم‌هایمان را به ارث ببریم، اما تقدیر ما این نیست که کسی شویم که قبل از ما آمده است. تقدیر ما این نیست که مثل آن‌ها زندگی کنیم؛ زیرا تقدیر ما این است که همان شخصی شویم که خودمان تصمیم می‌گیریم باشیم.